Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Ανθιμος μιλάει για τις σχέσεις με ανθρώπους άλλων θρησκειών και για την έννοια της αμαρτίας και συμβουλεύει: «Οι χριστιανοί χρειάζεται να ρίχνουμε γέφυρες που θα ισορροπούν τις κοινωνίες και δεν θα πυροδοτούν οξύνσεις και πολώσεις»
Συνέντευξη από τον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο πήραν οι μαθητές του 2ου ΕΠΑΛ Αλεξανδρούπολης, η οποία δημοσιεύθηκε στην πανελλήνιας κυκλοφορίας εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ”, στο ειδικό ένθετο “Το ΒΗΜΑ της Αλεξανδρούπολης” την Κυριακή 10 Απριλίου 2022.
Η συνέντευξη
Σεβασμιώτατε, ευχαριστούμε για την ευκαιρία αυτής της συνέντευξης που μας δίνετε και αρχίζουμε αμέσως τις ερωτήσεις που έχουμε ετοιμάσει. Ποιος ο ρόλος της Ιεράς Μητροπόλεως μας στην περιοχή μας;
Η Ιερά Μητρόπολή μας δραστηριοποιείται και στους τρεις τομείς της Διακονίας που μας συστήνει η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας και η δυο χιλιάδων χρόνων Παράδοση της Εκκλησίας μας. Αυτοί οι τρεις τομείς είναι οι εξής: η Λατρεία του Τριαδικού Θεού μας, όπως μας τον φανέρωσε ο Χριστός, το Κήρυγμα, όπου αναλύεται το Ευαγγέλιο και τα Δόγματα της πίστεώς μας και η Φιλανθρωπία, προκειμένου όσα θεωρητικά μας διδάσκει η Εκκλησία να τα κάνουμε πράξη στην υπηρεσία των συνανθρώπων μας (ασθενών, ηλικιωμένων, ανήμπορων, αναγκεμένων κλπ). Έτσι, λειτουργούν οι ναοί μας τελώντας όλες τις ιερές Ακολουθίες στην πόλη και στα χωριά μας, ακούγεται κήρυγμα στις ενορίες και στις αίθουσες καθώς και κατηχητικές και κατασκηνωτικές συνάξεις για μικρούς και μεγάλους (τα δύο τελευταία χρόνια εγκαινιάστηκε και η διαδικτυακή κατήχηση λόγω της πανδημίας) και λειτουργούν επίσης και τα φιλανθρωπικά μας Ιδρύματα, γηροκομείο και χρονίως πασχόντων, αλλά και τα ενοριακά φιλόπτωχα ταμεία και το συσσίτιο της Μητροπόλεως μας. Δόξα να ‘χει ο Θεός που μας αξιώνει να ζούμε έτσι την εκκλησιαστική μας ζωή και μακάρι, με αυτούς τους τρόπους, να εμβαθύνουμε βαθύτερα στο περιεχόμενο της όμορφης πίστεώς μας!
Στη χώρα μας, Σεβασμιώτατε, δεν είμαστε μόνο οι χριστιανοί, υπάρχουν και αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι, όπως και εδώ στη Θράκη. Πώς νομίζετε ότι πρέπει να συμπεριφερόμαστε σ’ αυτούς τους ανθρώπους και τί κάνει η Μητρόπολή μας γι’ αυτό;
Δίκιο έχετε, δεν είμαστε – ευτυχώς – μία κλειστή και απομονωμένη κοινωνία. Όπως εμείς οι Έλληνες είμαστε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, έτσι έρχονται και στην Ελλάδα από παντού. Εμείς εδώ στη Θράκη, έχουμε, το ξέρετε, και Έλληνες μουσουλμάνους. Απέναντι σε όλους η Ορθόδοξη Εκκλησία οφείλει να τηρεί όσα λέει το Ευαγγέλιο μας: αγάπη, ανοχή, αποδοχή, συνεργασία και συμπόρευση προκειμένου ειρηνικά και αποτελεσματικά να υπηρετήσουμε τον κάθε άνθρωπο. Για την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας κέντρο της διακονίας μας δεν είναι ο Θεός, είναι ο άνθρωπος! Όποιος και αν είναι, ό,τι κι αν είναι! Είτε συμφωνούμε με τις απόψεις του ή τον τρόπο της ζωής του, είτε δεν συμφωνούμε.
Χρειάζεται να τηρούμε όσα μας δίδαξε ο Χριστός, να μη χάνουμε την ψυχραιμία μας όταν συναντάμε πιστούς άλλων θρησκειών που, ενδεχομένως, δεν διαθέτουν μετριοπάθεια. Ή όταν συναντάμε θρησκείες που ενεργούν ως δεκανίκια πολιτικών επιδιώξεων. Οι χριστιανοί χρειάζεται να ρίχνουμε γέφυρες που θα ισορροπούν τις κοινωνίες και δεν θα πυροδοτούν οξύνσεις και πολώσεις. Είδαμε προ εβδομάδων πόλεμο Ορθοδόξων ενάντια σε Ορθόδοξους. Οπότε καταλαβαίνετε, ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο η σχέση μας με τους αλλοθρήσκους ή αλλοδόξους. Το ζήτημα είναι να προσανατολιστούμε όλοι μας στην επίτευξη της ειρήνης, ως θεϊκού αγαθού που το δικαιούνται όλοι ανεξαιρέτως. Σε αυτήν την κατεύθυνση, θυμάστε ότι η Μητρόπολή μας κράτησε και κρατεί, ανθρώπινες συνεργατικές σχέσεις (συνέδρια, ημερίδες κλπ) με τους μουσουλμάνους θρακιώτες, με τους αρμενίους αλεξανδρουπολίτες, με τους ισραηλίτες απογόνους θυμάτων του ολοκαυτώματος κλπ. Δεν «κάνουμε χάρη» σε αυτούς, απλώς τηρούμε όσα μας ορίζει ο Χριστός όταν λέει ότι κάθε άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, ό,τι κι αν είναι, είναι κυρίως αδελφός μας!
Σεβασμιώτατε, ποιά είναι η στάση του Ευαγγελίου και της Ορθοδοξίας απέναντι σε όσες ανθρώπινες πράξεις χαρακτηρίζονται ως αμαρτίες;
Ωραία θέσατε το θέμα και σας ευχαριστώ. Κοιτάξτε, πολλοί νομίζουν ότι ως «αμαρτίες» χαρακτήρισε η Εκκλησία μια σειρά ανθρωπίνων πράξεων, τις οποίες ποινικοποίησε ο αρχαίος ή ο μεσαιωνικός κόσμος και απέρριψε, η τότε επικρατούσα ηθική! Οπότε καταρτίστηκε ένας πίνακας που απαγόρευε αυτές τις πράξεις (τουλάχιστον δημόσια). Για την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι έτσι. Η Εκκλησία ξεκαθάρισε ότι οι λεγόμενες αμαρτίες μας, σε καμία περίπτωση, δεν προσβάλλουν το Θεό. Ο Θεός ούτε «μεγαλώνει» από τις δοξολογίες μας, ούτε προσβάλλεται από τις ύβρεις μας. Οι αμαρτίες μας βλάπτουν αποκλειστικά εμάς τους ίδιους, μόνο! Οπότε, όταν η Εκκλησία ζητάει να αποφεύγουμε τις αμαρτίες, το ζητάει όπως ο γονιός συμβουλεύει το παιδί του να προσέχει και να αποφεύγει επικίνδυνες κακοτοπιές, για να μη βλαφτεί.
Η αμαρτία για την πίστη μας είναι «αστοχία», είναι «κακή επίδοση», σε ένα άθλημα που θέλει τον άνθρωπο ελεύθερο από βαρίδια και δεσμεύσεις. Η Εκκλησία θέλει να είμαστε εμείς οι κύριοι του εαυτού μας και να μην μας σέρνουν τα πάθη μας, οι επιθυμίες μας και οι μικρότητές μας. Ο άνθρωπος όταν υποτάσσει τα πάθη του (επειδή δεν είναι εύκολο να τα νικήσει τελείως), τότε απολαμβάνει την ελευθερία του πνεύματος του, που είναι η ωραιότερη ελευθερία του ανθρωπίνου όντος.
Γι’ αυτό το σκοπό η Εκκλησία ορίζει και μεθόδους αθλητικές, όπως η μετάνοια, η εξομολόγηση, η νηστεία κλπ προκειμένου ο άνθρωπος να μην καταβληθεί από τις αμαρτίες του και να μην πνιγεί σε ενοχές και τύψεις. Να μην απογοητευθεί από τις πτώσεις του, αλλά να σηκώνεται με αξιοπρέπεια και να ξαναστοχεύει τους στόχους του, ελεύθερος και δυναμικός. Εξάλλου η Εκκλησία είναι μια διαρκής πρόταση ζωής. Προτείνει στον άνθρωπο τη χαρά, την ομορφιά, τη ζωή, την ποιότητα της ζωής, και όλα αυτά, ως πνευματικά μεγέθη, ως τρόπους της καθημερινότητός μας. Αυτά είναι η βασιλεία του Θεού επί της γης.
Σεβασμιώτατε, σας ευχαριστούμε πολύ για όσα μας είπατε.
Κι εγώ σας ευχαριστώ, εύχομαι να είστε καλά και να προοδεύετε πάντοτε στη ζωή σας. Να μεταφέρετε σας παρακαλώ τις ευχές μου στους Καθηγητές και στους συμμαθητές σας.
